Gemeentesecretaris Henk van Noort schittert in ambtelijk lijdensverhaal

RECENSIE op een Goede Vrijdag

De ambtenaren uit het Dongense gemeentehuis werd een vermakelijk schouwspel voorgeschoteld gebaseerd op het eeuwenoude lijdensverhaal. De tragedie voltrok zich afgelopen week in volle openbaarheid aan hun ogen. Eenieder zat gratis op de eerste rij. De hoofdrol was toegekend aan gemeentesecretaris Henk van Noort. Met zijn kenmerkende empathische vermogen kroop hij in de huid van hun Messias en aanvaardde daarmee zijn lijdensweg.

Ook de andere toneelspelers lieten met hun optreden de toeschouwers de adem ontnemen. Vanwege het personeelstekort vertolkten sommigen een dubbelrol. Zo nam burgemeester Bakermans eerst de rol van Judas op zich. Op magistrale wijze plaatste hij zijn Judaskus op de wang van de gemeentesecretaris. Na dit hoogverraad werd Van Noort desolaat en non-actief achtergelaten. Met dertig zilverlingen rijker trok Bakermans zich terug in zijn werkkamer en verscheen vervolgens te laat in de gedaante van Pontius Pilatus. Op Pilatus’ vraag wie er geslachtofferd moest worden voor deze puinhoop scandeerden de Farizeeërs – de vierkoppige directie  – om dan maar Van Noort te kruisigen. Zolang zijzelf maar mochten aanblijven. Bakermans gaf gehoor aan dit verzoek met de typerende zinsnede: “Een goed bestuurder is een vriend van het volk. Dus ik zal doen wat jullie willen.” Zelden hebben de Dongense ambtenaren een bestuurder zo treffend zijn handen in onschuld zien wassen.

“Marina! Marina! Waarom heb jij mij verlaten?!”

Henk van Noort

Petrus

In het passiespel gaven de vier wethouders de rol van de apostelen vorm. Een vermeldingswaardige glansrol werd op de mat gelegd door Kees de Jong. Als een volleerde Petrus ontkende hij tot driemaal toe dat hij ooit met de gemeentesecretaris had samengewerkt. Althans dit dacht het publiek uit zijn mond te horen, maar met volledige zekerheid wisten ze het niet. In vertwijfeling werden de ambtenaren achtergelaten. Na de publieke vernedering, de kruisweg en de kruisiging verzuchtte Van Noort: “Marina! Marina! Waarom heb jij mij verlaten?!”, en blies aan het kruis zijn laatste adem uit. Het was volbracht.