VPD-Kunst pakt De Cammeleur in

Na de Reichstag en Pont Neuf volgt De Cammeleur. Volkspartij Dongen laat zich inspireren door de wereldberoemde kunstenaar Christo en pakt daarom de zogenaamde huiskamer van Dongen volledig in met maskeerfolie. VPD-lijsttrekker René Jansen en de huidige VPD-fractievoorzitter brainstormden over een ludieke aftrap van de gemeenteraadsverkiezingen. Met Kunst’ idee start Volkspartij Dongen officieel haar verkiezingscampagne. Jansen is zowel eindverantwoordelijke van het geteisterde De Cammeleur alsmede de portefeuillehouder van een lege gemeentekas. Toch herkent Jansen zich niet in het dorpsgerucht dat hij het megalomane gebouw inpakt om zo de belichaamde schandvlek van zijn financiële wanbeleid te maskeren voor de buitenwereld.

Deze week bracht het gerenommeerde bureau BDO Accountants & Adviseurs hun jaarlijkse onderzoeksrapport naar buiten. Gemeente Dongen scoort als enige Brabantse gemeente een onvoldoende. Jansen verdedigt zich met het feit dat dit komt door de grote investeringen in een nieuw centrum. Met De Cammeleur als de Dongense trots en hét paradepaardje. “Oud-wethouder en VPD-partijgenoot Piet Panis heeft jaren geleden een te grote broek aangetrokken. Hij wilde per se een multifunctioneel gebouw om daarmee zijn wethouderschapsstatus te vereeuwigen. Nu is het aan mij om deze grote broek helemaal tot het naadje af te dragen.” verzucht René Jansen.

Maskeerfolie

Jansen verwacht dat andere partijen de Volkspartij zijn wanbeleid gaan nadragen gedurende de verkiezingscampagne. Jansen: “Wij kiezen daarom voor de vlucht naar voren. We zijn trots op De Cammeleur! Het inpakidee van Christo inspireerde onze fractievoorzitter en ze kwam met haar idee naar mij. Door het hele gebouw in te pakken met goedkoop maskeerfolie hopen we de aandacht te verleggen. We startten vanochtend met het inpakken van de voorgevel. Eind deze week zijn we klaar met Kunst’ project.” Over het gebruik van het werkmateriaal en de eventuele symboliek heeft Jansen een logische verklaring. ,,Maskeerfolie is nou eenmaal het goedkoopste materiaal wat we konden vinden. We moesten ook nog lunchgeld overhouden voor een tosti. Wat zijn die krengen duur bij De Cammeleur…”